🎽 Jak Pożegnać Zmarłego Przy Trumnie

utrata bliskiej osoby Śmierć bliskiej osoby wywołuje smutek, żal i tęsknotę. Odejście członka rodziny wiąże się z nagromadzeniem wielu emocji i przeżyć, których często nie sposób wyrazić słowami. Godne pożegnanie osoby zmarłej może przyczynić się do właściwego przeżycia żałoby i uporania się ze stratą bliskiego sercu człowieka. Formy ostatniego pożegnania zmarłego Pożegnanie osoby zmarłej jest osobistym, a nierzadko traumatycznym wydarzeniem. Dlatego też w tym przypadku trudno jest mówić o ustalonym odgórnie scenariuszu, który będzie zrealizowany sposób perfekcyjny. Warto nadmienić, że w polskiej tradycji katolickiej w dalszym ciągu praktykowane jest czuwanie przy trumnie osoby zmarłej. Odbywa się ono także w przypadku pogrzebów z kremacją. Osoba prowadząca ceremonię pogrzebową może odmówić modlitwę za zmarłego. Praktykuje się też wynajęcie oddelegowanej do tego celu osoby, na stałe zatrudnionej w zakładzie pogrzebowym. Do jej głównych obowiązków jest poprowadzenie wstępnych obrzędów religijnych w postaci kilku wybranych modlitw, jak również odśpiewanie przygotowanej na ten cel pieśni z modlitewnika. Wspólne czuwanie przy trumnie osoby zmarłej może odbywać się także na kilka dni przed pogrzebem, kiedy ciało znajduje się w kaplicy przedpogrzebowej. Modlitwy przy trumnie mogą być poprzedzone mszą świętą lub odmawianiem koronki różańca. Uroczystości te może poprowadzić duchowny lub osoba oddelegowana z jego ramienia, która zajmuje się prowadzeniem obrządków religijnych, poprzedzających pochówek. Odczytanie słów pożegnania Rodzina zmarłego może także pożegnać go na pogrzebie i złożyć podziękowania osobom przybyłym na tę uroczystość w jego imieniu. Krewni osoby zmarłej mogą sporządzić krótką notatkę, którą odczyta ksiądz w trakcie ceremonii pogrzebowej lub w czasie składanie trumny do grobu. W niektórych przypadkach osoba zmarła pozostawia spisane za życia słowa pożegnania. Ich odczytaniem może zająć się rodzina lub też znajomy lub bliski przyjaciel zmarłego. Odczytanie słów pożegnania zmarłego odbywa się zazwyczaj przed zakończeniem ceremonii pogrzebowej na cmentarzu. W przypadku, gdy zmarły nie pozostawił listu pożegnalnego, a jego bliscy i rodzina czują potrzebę pożegnania go, mogą zrobić to osobiście. Może być to spisany list, w którym podkreśla się znaczenie zmarłej osoby, jak również stratę, ból i pustkę, jaka pozostaje po jej odejściu. Ostatnie pożegnanie zmarłego przez jego rodzinę i krewnych wyrażone w formie ustnej, może być odczytane w trakcie ceremonii przedpogrzebowych, w czasie trwania uroczystości w kaplicy cmentarnej czy przy wkładaniu ciała do grobu. Pożegnanie osoby zmarłej można powierzyć także duchownemu prowadzącemu ceremonię pogrzebową. Osoba ta, po konsultacji z rodziną, w sposób godny i uroczysty pożegna zmarłego po zakończeniu modlitwy na cmentarzu. Godne pożegnanie zmarłego w trakcie pogrzebu świeckiego W przypadku pogrzebów świeckich, odczytaniem słów zmarłego lub jego najbliższych krewnych, może zająć się Mistrz Ceremonii. Jest to osoba, która zawodowo zajmuje się organizowaniem uroczystości pogrzebowych bez udziału duchownego. Mistrz Ceremonii może wygłosić słowa pożegnania zmarłego w momencie, gdy na cmentarzu ciało zostaje złożone do grobu, a uroczystości pogrzebowe dobiegają końca. Istnieje także możliwość godnego pożegnania zmarłego podczas pogrzebu świeckiego poprzez uzupełnienie słów prezentacją zdjęć. Moment wygłoszenia pożegnania zmarłego jest niezwykle emocjonującym i wzruszającym wydarzeniem, które na długo zapisuje się w pamięci żałobników. Wyartykułowanie ostatnich słów wypowiedzianych do zmarłego przez jego bliskich i krewnych może nastręczać sporo trudności osobom pogrążonym w bólu i rozpaczy. W takim przypadku warto oddelegować osobę z najbliższego otoczenia zmarłego, która charakteryzuje się odpornością na stres, ponieważ będzie ona w stanie przekazać słowa rodziny skierowane do osoby zmarłej w taki sposób, aby brzmiały uroczyście i były godną formą ostatniego pożegnania. Odpowiednia forma pożegnania osoby zmarłej powinna być dostosowana do rodzaju ceremonii pogrzebowej. To osobista wypowiedź rodziny, która pragnie w ten sposób uczcić pamięć zmarłego, a jednocześnie przeżyć żałobę we właściwy sposób.

^{Ciało polityka wystawiono również w budynku Domu Związków, gdzie mogą pożegnać go zarówno zwykli Rosjanie, jak i polityczni dostojnicy. Przy trumnie Żyrinowskiego wystawiono gwardię} Skip to content Tradycje pogrzebowe – żałoba, wsparcie, czuwanie Na całym świecie znamy rozmaite tradycje pogrzebowe. Jednak istnieją wspólne elementy, dla każdego człowieka związane z umieraniem, bez względu na wyznanie. Jeśli odchodzi bliska nam osoba przeżywamy żałobę, potrzebujemy wsparcia jak również czuwamy przy zmarłym. Jak te tradycje odbywają się w Stanach Zjednoczonych? Wsparcie Śmierć bliskiego człowieka jest wielkim przeżyciem psychicznym. Odczuwamy ciężar straty, smutek, pustkę. W tym trudnym czasie bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy wsparcia rodziny, przyjaciół czy znajomych. Ciało zmarłego w USA wystawiane jest w domu pogrzebowym. W tym czasie każdy może przysłać kwiaty, które wystawione zostaną przy trumnie, a następnie przewiezione na cmentarz. Można również w odpowiednim czasie odwiedzić takie miejsce i spokojnie pożegnać się ze zmarłym. Trumna wystawiana jest zazwyczaj na kilka dni przed pogrzebem, aby każdy miał możliwość przybycia do domu pogrzebowego choć na chwilę. W samych uroczystościach uczestniczą najczęściej najbliżsi znajomi oraz rodzina. Zwykle dopiero po pogrzebie zaczynamy powoli wracać do normalnego życia i godzić się ze śmiercią. W czasie przed nim potrzebujemy pomocy i obecności bliskich aby spokojnie przetrwać ten okres. Przyda się najróżniejsze wsparcie od zwykłego dobrego słowa, rozmowy i wysłuchania aż po np. pomoc w gotowaniu. Dostarczenie do domu bliskich potraw, które np. wystarczy jedynie podgrzać z pewnością znacząco ułatwi im życie, gdyż rodzina może zjechać z większej odległości, w domu będzie więc wiele osób, które trzeba nakarmić, a nikt nie będzie miał w tym czasie głowy do gotowania. Prawdą jest, że nie ważne co zrobimy ale istotne jest aby zrobić cokolwiek. Liczy się intencja i pamięć. Tak jak na całym świecie tak i w Stanach Zjednoczonych pokutuje przekonanie aby w obliczu śmierci nie pozostawiać rodziny samej tylko pomóc na tyle na ile potrafimy i możemy. Żałoba Okres żałoby jest najczęściej kwestią indywidualną. Niektóre osoby nie noszą jej wcale, gdyż wskazują iż wówczas nie są w stanie pogodzić się ze stratą i wrócić do normalnego życia. Dla niektórych ludzi ubieranie się w czasie żałoby na czarno jest zbyt dużym obciążeniem psychicznym dlatego z niej rezygnują. Inni natomiast poprzez żałobę stopniowo godzą się ze śmiercią bliskiej osoby i pomaga im to w dalszym życiu. W większości światowych kultur żałobę nosi się w ciemnych barwach. W niektórych krajach hinduskich kolorem żałobnym jest natomiast biel. Ze względu na duże zróżnicowanie etniczne w Stanach Zjednoczonych ciężko powiedzieć dokładnie jak wygląda żałoba w tym kraju. Każda religia i każdy człowiek przeżywa ją na swój sposób. Podobnie wygląda kwestia długości żałoby. To jak długo powinniśmy ją nosić po konkretnym członku rodziny uzależnione jest najczęściej od tego jakiej religii jesteśmy wyznawcami. Niektóre kultury uznają np. że kobieta po śmierci męża powinna nosić żałobę do końca życia, inne nakazują dwa lata, inne rok. Zdarza się również występowanie definicji półżałoby, którą nosi się po dalszym krewnym lub po pewnym czasie pełnej żałoby zmienia się kolor czarny na szary na kolejny czas. Są to jednak sprawy tradycyjne, czyli niepisane zasady, które stosuje się w różnych państwach, w zgodzie z własnym sumieniem i wiarą. Tradycja daje nam poczucie bezpieczeństwa. Zwykle powstawała aby pozwolić spokojnie przetrwać trudne życiowe sytuacje. Ludzie wykształcili pewne zachowania, które stanowią część naszego życia. Żałoba po stracie bliskiej osoby również stanowi element wspierający naszą psychikę. Czuwanie Stany Zjednoczone wykształciły tradycję domów pogrzebowych, które zajmują się pełną organizacją pogrzebów. Przygotowują ciało zmarłego i pomagają w załatwieniu wszelkich formalności. Wiele z nich posiada również własne krematoria. Tradycyjnie niemal w każdej światowej religii odbywa się czuwanie przy zwłokach. Dawniej w większości odbywało się to w domach zmarłego i przebiegało z odpowiednimi obrzędami w otoczeniu licznych zabobonów. Obecna tradycja USA zakłada wystawienie ciała w domu pogrzebowym na kilka dni przed pogrzebem. Jest to okres swoistego czuwania nad zmarłym. Niektóre rodziny organizują w tym czasie modlitewne czuwania nad trumną. Jednak przez te kilka dni każdy ma możliwość odwiedzenia domu pogrzebowego, gdzie można spokojnie posiedzieć, pożegnać się ze zmarłym i pomodlić w jego intencji. Firmy jakimi są domy pogrzebowe wyniosły czuwanie nad zmarłym z domu i przemieniły jego formę na bardziej nowoczesną. Dało to również możliwość rozszerzenia tej tradycji, gdyż w domach czy mieszkaniach mogło się zebrać niewiele osób, a czasem jedynie najbliższa rodzina. Tutaj uczestniczy w nim znacznie większa ilość osób i każdy ma możliwość modlitwy nad ciałem. Inne tradycje Na świecie od początków istnienia ludzkości wykształciły się liczne tradycje wiązane z pogrzebem i pochówkiem. W Stanach Zjednoczonych obserwujemy ich swoiste połączenie związane z różnorodnością kulturowości zamieszkującej ten kraj ludności. Pojawiają się liczne zabobony, tradycje związane z pochówkiem i kremacją. Ciało może zostać pochowane na cmentarzu, skremowane. Ekskrementy natomiast mogą zostać umieszczone na cmentarzu, możemy je umieścić nad domowym kominkiem lub rozsypać w jednym z miejsc dopuszczanych przez prawo. To do jakich tradycji zastosujemy się w trakcie obrządku pogrzebowego bardzo często zależy jedynie od naszej woli. Czasami zmarli wyrażają własne życzenia związane z pogrzebem i organizowaną uroczystością, a zdarza się nawet, i to coraz częściej, że samodzielnie wszystko organizują jeszcze za życia. Wówczas bliscy nie muszą zaprzątać sobie głowy organizacją pogrzebu i najczęściej nie muszą również za niego płacić. Właśnie z tego powodu samodzielna organizacja własnego pogrzebu staje się coraz bardziej popularna. Niektóre rodziny przechowują w domach prochy wszystkich swoich bliskich zmarłych. Staje się to niemal ich rodzinną tradycją. Tak więc to jak wygląda cały obrządek i co dzieje się później ze zwłokami uzależnione jest nie tylko od regionalnych zwyczajów, religijnych nakazów i przesądów występujących w społeczeństwie ale również od tradycji rodzinnych, które coraz silniej zakorzeniają się w dużych wielopokoleniowych familiach. Podobnie tradycyjne w niektórych rodzinach jest tworzenie dużych grobowców, w których spoczywają wszyscy jej członkowie. Gdy zabraknie miejsca powstaje nowy duży grób. Są one tworzone najczęściej wśród osób, które są ze sobą bardzo blisko za życia i podejmują decyzję również o wspólnym spoczynku po śmierci. Tradycje są niezwykle ważne we wszystkich społeczeństwach. W USA są one niezwykle urozmaicone możemy więc poznać rozmaite zwyczaje i wierzenia ludzi z całego świata. Występująca w Stanach tolerancja dla innych wyznań religijnych jest bardzo szeroko zakrojona. Pozwala na organizację najróżniejszych form pochówku w zgodzie z własnym sumieniem. Jednak pamiętajmy, że dla każdego człowieka najważniejsze jest wsparcie i miłość, a także bliskość innych ludzi i ich pomoc w obliczu śmierci bliskich. Skupmy się więc na ofiarowaniu pomocy w takiej formie jaka nam odpowiada i dajmy z siebie tyle ile potrafimy aby pozwolić naszym przyjaciołom, znajomym i rodzinie jak najspokojniej przeżyć okres smutku po stracie bliskiego człowieka. Po tak wielkim przeżyciu każdy potrzebuje czasu aby wrócić do normalnego życia i pełni sił – psychologowie i psychiatrzy wskazują iż śmierć bliskiej osoby jest silnie traumatycznym przeżyciem, które mocno oddziałuje na naszą psychikę. Ważne jest więc abyśmy z odpowiednim wsparciem potrafili sobie z tym poradzić. Jeśli jesteśmy samotni i mieszkamy z dala od rodziny to po śmierci jedynej bliskiej osoby warto udać się na kilka sesji do psychoterapeuty, który pomoże nam poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Takie postępowanie może zapobiec pojawieniu się groźnych schorzeń takich jak depresja, jak również wspomorze w znalezieniu w sobie siły do dalszego życia. Podobne wpisy Piękne kwiaty, które świadczą o dużym uczuciu do zmarłego, oprawa muzyczna uroczystości, zatroszczenie się o zmarłego, to wszystko trzeba zrobić przed ostatnim pożegnaniem. Piękna uroczystość pogrzebowa to ostatni moment na pożegnanie ukochanej osoby. Uroczystość pogrzebowa, chociaż w niewielkim stopniu, ukoi ból po stracie Czym jest pożegnanie ciała? Godne pożegnanie osoby zmarłej to przejaw szacunku i uhonorowania go przez rodzinę i znajomych. I chociaż cała ceremonia pogrzebowa jest tak naprawdę pożegnaniem zmarłego, istnieją także momenty przed samym pogrzebem szczególnie dedykowane osobie, którą chcemy pożegnać. Na czym więc polega pożegnanie ciała i kiedy ma ono miejsce? Zobaczyć zmarłego po raz ostatni Niezależnie od tego, czy rodzina zmarłego wybierze tradycyjny pogrzeb katolicki czy też kremację, ważnym elementem ceremonii jest pożegnanie ciała. Polega ono na wystawieniu ciała zmarłego w kaplicy, dzięki czemu znajomi i rodzina będą mogli po raz ostatni spojrzeć na osobę zmarłą i się z nią pożegnać. Nawet jeżeli podejście do otwartej trumny może być ponad nasze siły, jest to okazja, aby w ciszy i skupieniu pobyć blisko zmarłego. Może się to odbywać w obecności Księdza lub bez. Pożegnanie ciała może być szczególnie ważne w przypadku osób, które zmarły nagle, a ich bliscy nie mieli szansy się z nimi pożegnać. Niestety nie w każdym przypadku możliwe jest ostatnie pożegnanie zmarłego w otwartej trumnie. Zgodnie z nowymi przepisami sanitarnymi, nie ma takiej możliwości w przypadku śmierci z powodu Covid-19, kiedy to ciało zmarłego oddawane jest rodzinom w zamkniętej, odkażonej trumnie. Osoby, które nie są wyznania katolickiego, mogą pożegnać zmarłego nie w kaplicy, a w sali pożegnań, która znajduje się w wielu domach pogrzebowych. Jak wybrać dom pogrzebowy? Zanim wybierzemy zakład pogrzebowy powinniśmy sprawdzić, czy opcja pożegnania ciała znajduje się w ofercie usług pogrzebowych i czy dysponuje on odpowiednią salą lub kaplicą przeznaczoną do tego celu. Pamiętajmy, że pracownicy zakładu pogrzebowego są nastawieni na kompleksową pomoc rodzinie zmarłego, włącznie z załatwieniem wszelkich formalności. Jeżeli wybraliśmy opcję kremacji, która staje się coraz bardziej popularna w Polsce, powinniśmy sprawdzić, czy dany dom pogrzebowy posiada własne krematorium i czy opcja kremacji jest dostępna. Obecnie coraz popularniejsze jest też umieszczanie w trakcie ceremonii pogrzebowych fotografii zmarłego przy trumnie. - Portret trumienny nadal jest wielką inspiracją dla artystów.

Pogrzeb katolickiWszystkie zasady dotyczące organizacji i wyglądu pogrzebu katolickiego reguluje Kodeks Prawa niezbędnym do zorganizowania pogrzebu katolickiego jest akt zgonu. Pogrzeb katolicki jest bardzo uroczystą ceremonią kościelną. Zazwyczaj składa się z trzech etapów: wystawienia ciała (w kaplicy lub w domu), mszy świętej i pochówku na rodzina zmarłego zdecyduje się na spopielenie ciała, wtedy może pożegnać się ze zmarłym przed procesem ciała lub pożegnanie przed kremacjąZwykle pierwszym elementem pogrzebu katolickiego jest wystawienie ciała zmarłego. Odbywa się to najczęściej w specjalnie do tego celu przygotowanej kaplicy znajdującej się przy zakładzie pogrzebowym. Jest to moment, gdy bliscy mogą ostatni raz zobaczyć zmarłego, którego ciało przygotowane jest już do pochówku. ‍Takie wystawienie odbywa się najczęściej bezpośrednio przed mszą świętą. Na wsiach popularne jest wystawianie ciała zmarłego w jego domu – wtedy bliscy gromadzą się nad ciałem na takiej samej zasadzie jak w kaplicy. Przewiezienie ciała do domu leży po stronie zakładu pogrzebowego. Jeżeli bliscy decydują o kremacji zmarłego, wtedy możliwe jest pożegnanie się w dniu nowoczesne krematoria oferują możliwość obserwowania procesu wprowadzania trumny do pieca kremacyjnego lub obraz ten zapisują na płycie i przekazują żałobnaPrzyjęte jest, że msza święta pogrzebowa odprawiana jest w parafii właściwej miejscu zamieszkania zmarłego. Istnieje jednak możliwość odprawienia mszy żałobnej w innej parafii, po uprzedniej zgodzie proboszcza tejże parafii i powiadomieniu proboszcza z parafii zmarłego. Tradycyjnie trumna z ciałem lub urna z prochami zmarłego ustawiana jest na katafalku naprzeciwko ołtarza, by była dobrze widoczna dla żałobników. Już w kościele żałobnicy składają kwiaty – wiązanki i wieńce, które później wraz ze zmarłym transportowane są na cmentarz. Msza żałobna przypomina zwykłą mszę świętą, jednak kazanie w całości poświęcone jest zmarłemu i tematyce śmierci i życia wiecznego. Msza trwa zazwyczaj około 40 minut, jednak dokładny czas trwania zależy od księdza. Kazanie wygłaszane przez księdza może być zastąpione mową pogrzebową wygłoszoną przez bliskich zmarłego. Podczas wyprowadzania zmarłego z kościoła żałobnicy śpiewają pieśń pt. „Anielski orszak”, która jest prośbą o przyjęcie duszy zmarłego do Królestwa zmarłego na cmentarzuPo mszy świętej żałobnicy gromadzą się nad grobem zmarłego i wraz z księdzem odmawiają modlitwy, które poprzedzają złożenie zmarłego do grobu. Gdy to nastąpi, każdy z żałobników może sypnąć garść ziemi do grobu, by w ten sposób ostatecznie pożegnać się ze zmarłym. Zwykle jest to także czas na złożenie kondolencji najbliższym zmarłego, o ile rodzina nie życzy sobie zakopaniu grobu układane są na nim trakcie składania ciała do grobu istnieje możliwość włączenia muzyki - tradycyjnych utworów żałobnych, czy ulubionych utworów zmarłego. Jest to jednak uzależnione od oferty zakładu przypadku, gdy parafia ma swój cmentarz parafialny, to na nim należy pochować pozwala jednak na dowolne wybranie cmentarza, na którym ma spocząć polskiej tradycji po pogrzebie żałobnicy zapraszani są przez osoby organizujące pogrzeb na konsolację, czyli poczęstunek organizowany w domu lub w restauracji. Poczęstunek taki najczęściej składa się z obiadu i deseru. Najczęściej na konsolacji nie podaje się alkoholu. Prawo do pogrzebu kościelnego: Przyjęto, że prawo do pogrzebu kościelnego przysługuje wszystkim osobom, które za życia przyjęły chrzest święty. Prawo to przysługuje także dzieciom, które zmarły zanim zostały ochrzczone, ale ich rodzice wyrażali chęć ochrzczenia ich. Pogrzeb katolicki przysługuje również katechumenom, czyli osobom, które są w trakcie przygotowań do przyjęcia chrztu kościół może odmówić pogrzebu osoby ochrzczonej?Sytuacja, w której ksiądz odmawia pogrzebu katolickiego osobie zmarłej, która została ochrzczona, zdarza się bardzo się to jednak zdarzyć, gdy na temat zmarłego panowała powszechna opinia, że był grzesznikiem, który negował wszelkie zasady wiary może więc odmówić pogrzebu katolickiego heretykom, apostatom i schizmatykom oraz osobom, które wybrały kremacje z powodów innych, niż zasady wiary kościół odmówił pogrzebu katolickiego, lub gdy zmarły przed śmiercią przekazał, że nie chce mieć pogrzebu katolickiego, wtedy pogrzeb ma charakter świecki, a przewodniczy mu tzw. mistrz nasze porady

Sen o zmarłej osobie niekiedy jest bardzo negatywną wróżbą, zwłaszcza w przypadku osób chorych. W takich okolicznościach, jak podaje sennik, może to być zwiastun śmierci. Osoby zmarłe, które pojawiają się we śnie, mogą też pełnić rolę posłanników, którzy chcą nam coś przekazać. Wtedy znaczenie snu zależy od tego

Mistrz ceremonii Zachęcamy do skorzystania z naszych kompleksowych usług pogrzebowych osoby, które planują pożegnać bliskiego zmarłego w duchu świeckim. Przy organizacji tej formy pochówku wsparciem duchowym dla rodziny zmarłego będzie Mistrz Ceremonii Pogrzebowej reprezentujący Mortis. To osoba, która charakteryzuje się wysoką kulturą osobistą, a także posiada niezbędne kwalifikacje i umiejętności pomagające zorganizować godne ostatnie pożegnanie Mistrza Ceremonii Pogrzebowej pozwala także rodzinie zmarłego przygotować podziękowanie za udział w pogrzebie, jak i podziękowanie po pogrzebie. Ścisła współpraca rodziny osoby zmarłej z tym specjalistą pozwala na przeprowadzenie uroczystości funeralnej w sposób zgodny z wolą zmarłego. Mistrz Ceremonii Pogrzebowej jest osobą, która współpracując z rodziną, poznaje charakter zmarłego, jego osobowość, dokonania, a także biografię. To niezbędne informacje, na podstawie których można stworzyć wzruszającą, pełną emocji, piękną mowę pogrzebową, która na długo pozostanie w pamięci żałobników. Profesjonalny Mistrz Ceremonii Pogrzebowej Mistrz Ceremonii Pogrzebowej jest przewodnikiem uroczystości na pogrzebach o charakterze świeckim. Empatyczny, dyskretny, starannie przygotowuje się do każdej ceremonii funeralnej. Osoba ta tworzy przemowę pogrzebową, jak również dba o to, by ceremonia świecka odbywająca się w kaplicy pogrzebowej, była nobilitacją dla osoby zmarłej. Mowa na pogrzeb przygotowana przez naszego Mistrza Ceremonii Pogrzebowej to podsumowanie całego życia osoby zmarłej w sposób godny, oddający jej należną cześć oraz Mistrza Ceremonii Pogrzebowej pozwala również na dobór odpowiedniej oprawy muzycznej na pogrzeb świecki i wybór wiązanek kwiatów, które mają zdobić drewnianą trumnę lub urnę Ceremonii Pogrzebowej jest osobą, która świadczy wielorakie usługi, tj. współpracuje także z muzykami mającym odtworzyć wybrane przez rodzinę zmarłego utwory muzyczne czy jego ulubione piosenki. Całodobowe Pogotowie Pogrzebowe Uroczyste pożegnanie zmarłego z mową pogrzebową i oprawą muzyczną Mistrz Ceremonii Pogrzebowej może również reprezentować rodzinę zmarłego i w jej imieniu pożegnać bliskiego w trakcie świeckiej ceremonii pogrzebowej. Czuwa on nad prawidłowym przebiegiem ostatniego pożegnania dbając o to, by była to uroczystość podniosła. To specjalista, który najlepiej wie jak pożegnać zmarłego przy trumnie, a także w jaki sposób dobrać piękne słowa na ostatnie pożegnanie. Mistrz Ceremonii z Zakładu Pogrzebowego Mortis w Warszawie jest specjalistą, który posiada niezbędne doświadczenie i szeroką wiedzę, również z zakresu doboru cytatów czy fragmentów poezji i prozy, które mogą podkreślić doniosły charakter świeckiej uroczystości przez nasz całodobowy zakład pogrzebowy nowoczesne pogrzeby świeckie z towarzyszeniem Mistrza Ceremonii Pogrzebowej to uroczystości o dużym ładunku emocjonalnym, charakteryzujące się elegancją oraz starannym dopracowaniem każdego detalu i etapu do kontaktu, dopełnimy wszelkich starań, by uroczystość ostatniego pożegnania przebiegła w podniosłym duchu godności i empatii.

Przy sprawowaniu wszystkich sakramentów (z wyjątkiem Sakramentu Pokuty) i sakramentaliów, a więc podczas chrztu, błogosławienia ślubu, ostatniego namaszczenia, podczas absolucji zmarłego przy trumnie, podczas tumulacji (składania ciała do grobu), podczas aspersji, przy wywodzie, święceniu medalików, obrazów 4 itd. U nas pod tym

Niezależnie od tego, czy śmierć jest dla nas momentem granicznym umożliwiającym przejście do innego świata, czy jest po prostu definitywnym końcem wszystkiego, jest po prostu faktem. Jest „czymś” co spotka kiedyś każdego z nas. Rytuał przejścia Każda kultura posiada coś, co nazywamy „rytuałami przejścia”. Są to różnego rodzaju ceremonie, które dla osób wierzących stanowią moment przekroczenia progu i rozpoczęcie kolejnego etapu życia. Niezależnie od tego, czy są to rytuały religijne, czy świeckie dla bliskich osoby zmarłej są one bardzo ważne. Ostatnia wola Pierwszy zwyczaj, który przyjęto mówi o tym, aby spełnić każde życzenie osoby konającej. Dlaczego? Być może ze względu na to, że jest to ostatni moment, w którym osoba umierająca kieruje do nas jakąś prośbę. Może kierować nami strach, obawa przed tym, że duch tej osoby w razie niespełnienia prośby będzie nas „nawiedzał” po śmierci. Spokój duszy Często mówi się o tym, aby w momencie śmierci mieć czyste sumienie. Dlatego właśnie dbano o to, aby wszystkie kłótnie zostały zakończone, a krzywdy wynagrodzone i zapomniane. W tym celu wzywano także księdza, który udzielał sakramentu pokuty i ostatniego namaszczenia. W ten sposób rodzina chciała ustrzec się przed duszą, która błądzi nie mogąc zaznać spokoju. Oswajanie duszy Jeszcze jakiś czas temu często osobie konającej wkładano do ręki gromnicę. Jest to świeca, która po raz pierwszy zostaje zapalona na chrzcie świętym. Jest ona znakiem ogarnięcia nas przez Chrystusa. Zapalamy ją często w domach, kiedy robi się burzowo, kłótliwie. W momencie śmierci miała oswajać duszę z przejściem na drugą stronę. W chwili konania domownikom nie wolno było okazywać rozpaczy, aż do czasu zgonu. Uważano, że może to utrudnić osobie umierającej odejście. Słysząc lament bliskich będzie próbowała trzymać się kurczowo życia, a w ten sposób przedłuży tylko swoje cierpienie. Złowieszcze spojrzenie Jedną z pierwszych czynności pozgonnych było i jest do dziś zamykanie osobie zmarłej oczu. Dziś robi się to tylko ze względów estetycznych, kiedyś jednak powody były inne. Wierzono, że zmarły mając otwarte oczy może wypatrzeć osobę, którą pociągnie za sobą. Pielęgnacja Jeszcze jakiś czas temu zmarłego przed umieszczeniem w trumnie ubierali i przygotowywali członkowie rodziny. Osoby starsze najczęściej miały już przygotowany strój na taką chwilę. W dzisiejszych czasach całą procedurą przygotowań zmarłego zajmują się zakłady pogrzebowe. Do dziś praktykuje się zwyczaj wkładania do trumny różnych przedmiotów z którymi osoba zmarła była związana. Do ręki natomiast wkładano książeczkę do nabożeństw lub różaniec, teraz stosuje się to coraz rzadziej. Puste noce Tradycja nakazywała, aby krewni oraz rodzina odwiedzili osobę zmarłą w domu i uczestniczyli we wspólnej modlitwie. Nie była to jednak modlitwa jednodniowa. Modlitwy przy zwłokach trwały trzy dni i trzy noce. Często tego typu ceremonie prowadziła jedna osoba, która była zorientowana w tym, co należy odmawiać. Teraz tego typu czuwanie odbywają się najczęściej w kaplicy cmentarnej. Ostatnie pożegnanie Pogrzeb podobnie jak dziś odbywał się najczęściej w trzecim dniu po śmierci. Trumnę z domu wynosiło się zawsze nogami do przodu, aby osoba zmarła nie chciała wrócić i niepokoić domowników. Zazwyczaj zajmowali się tym sąsiedzi lub osoby obce, aby osoba nieżyjąca nie zabrała ze sobą nikogo z rodziny. Na znak pożegnania się zmarłego z domem trzykrotnie stukano trumną o próg domu. Jeszcze kilka lat temu obnoszono trumnę z ciałem po całym gospodarstwie, aby osoba zmarła mogła się godnie pożegnać, teraz nie praktykuje się już tego. Ceremonie w kościele nie różniły się zasadniczo od tych, które odprawiane są obecnie. Zmianę możemy zauważyć jednak podczas samej ceremonii grzebania ciała. Rola księży została teraz ograniczona. Wprowadzone zostają coraz częściej mowy na cześć zmarłego, wygłaszają je członkowie rodziny, przyjaciele. Częściej na pogrzebach słychać w tle muzykę, która w jakimś stopniu związana jest z życiem osoby zmarłej. Możemy spotkać się także z prezentacją wideo, która prezentuje różne sceny z życia osoby, którą żegnamy.

. 399 394 299 25 399 203 137 227